کسي ديگر نمي کوبد در اين خانه ي متروک ويران را

کسي ديگر نمي پرسد چرا تنهايه تنهايم

و من چون شمع ميسوزم و ديگر هيچ چيز از من نمي ماند

و من گريان و نالانم و من تنهاي تنهايم

درون کلبه ي خاموش خويش اما

کسي حال من غمگين نمي پرسد

و من درياي پر اشکم که توفاني به دل دارم

درون سينه ي پر جوش خويش اما

کسي حال من تنها نمي پرسد

و من چون تک درخت زرد پائيزم

که هر دم با نسيمي مي شود برگي جدا از او

و ديگر هيچ چيز از من نمي ماند 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: